Twee maanden geleden vertrok ik bij Marant. Met goede moed ging ik een nieuw avontuur aan, op zoek naar werk. Het werd een reis met onverwachte ontmoetingen en nieuwe plekken. Met ups en downs. Altijd met mezelf, heel leerzaam en soms eenzaam.

Net als Phileas Fogg ben ik op reis, niet om de wereld maar om het werk. In 80 dagen naar een nieuwe bestemming.

Voorbereid op reis

Hoe zal dat zijn, een leven zonder Marant? In mijn verbeelding zag ik een walhalla: sporten, yoga, slapen, tekenen, netwerken, bloggen, vloggen, eigen bedrijfje runnen, website maken, Slingerdagen, webwinkel voor 3d design geprinte families beginnen, en nog veel meer. Ondertussen was ik met solliciteren begonnen. Bij één vacature zat ik goed in de race en …het klikte. Dat was spannend. In mijn gedachten zat ik al helemaal daar. En toen kwam het bericht: ‘Je bent het niet geworden’. Balen. Ik reisde nog een laatste keer af voor een feedbackgesprek met de voorzitter van de sollicitatiecommissie. Ze had gelijk. Mijn cv moest korter, mijn brief aantrekkelijker en mijn gesprek concreter. Dat was even slikken. Ze zette me wel aan het denken. Het moet echt anders. Kort daarop kreeg mijn cv een makeover en was ik klaar voor de volgende sollicitatie. Ik was gemotiveerder dan ooit om werk te zoeken en een poosje met UWV op te trekken. Mijn werkloze tijd zou de beste tijd van mijn leven worden! Met niet alleen hoogtepunten, maar ook knoop- en dieptepunten. Met levensvragen zoals: Hoe breng ik balans in alles wat ik wil en kan? Aan wie en hoe ga ik vertellen dat ik werk zoek? Ga ik mijn collega’s missen en zo ja, hoe vang ik dat op? Stel dat ik moet kiezen, waar doe ik dan goed aan? Maar eerst, wat moet ik tenminste regelen voor vertrek? Dat is mijn eigen onderneming. Dan kan ik in ieder geval met een paar leuke opdrachten aan de slag. Drie weken voor vertrek werd TeamKracht geboren. Ik heb haar meegenomen op reis.

De eerste 40 dagen

Het duizelt als ik probeer terug te denken aan de eerste 40 dagen. Zoveel gedaan. Gestoeid met opdrachten van het UWV, nieuwe accounts en abonnementen. Geknutseld aan de website van TeamKracht. Een nieuwe wereld ingestapt van het ZelfRegieCentrum, mensen met een beperking. Mijzelf verwend met een gave training over leiderschap. Met weemoed afscheid genomen van Marant. Afgereisd naar Emmen voor de start van de cursus Dieper Leren Innoveren. Een dag meegelopen op een school. De tijd genomen om naar de fysio te gaan en oefeningen te doen voor mijn knie. Mijn cv omgetoverd tot een curriculum future op 1 A4. Daarnaast ook online actief, inclusief de revival van het bloggen. Op mijn reis voel ik mij verbonden met andere werkzoekenden. Net zoals zij, vraag ik nu ook of ik in een netwerkgesprek de naam van mijn gesprekspartner mag doorgeven aan het UWV.
Ik gedij met ritme en regelmaat in de week. Werken door de weeks, en vrij in het weekend.  Elke week 3x yoga, 1x volleybal, lekker eten, vroeg naar bed, soms een beetje uitslapen, regelmatig een ommetje en feestjes bij uitzondering. Alles met aandacht. Ik raak gehecht aan mijn thuiswerkplek met verse capuchino en mijn schildersezel als flappenbord. Ik geniet van een afspraak buiten de deur, altijd interessant. Werken als zelfstandig ondernemer is zo gek nog niet! Na 8 uur geen computerwerk of social media meer. De drang om door te werken, dingen voor elkaar te boksen, is nog steeds groot. Vaak zo groot dat pauze er bij inschiet. Ik weet dat dat niet goed voor me is, maar soms heb ik er helemaal lak aan,  en ga ik door totdat ik knallende koppijn heb. Ontstressen kost tijd. Meer dan ik dacht. Geduld!
Het leven vliegt aan mij voorbij. Zoveel gedaan. Terugzoeken kan niet meer. Bij de omschakeling naar een ander account is mijn agenda verloren gegaan. Had ik maar een dagboek bijgehouden, dan waren mijn voetstappen op mijn reis niet verloren gegaan. Ik stel mezelf gerust. De herinneringen zitten ergens in mijn hersenen. Het is niet erg om te vergeten. De herinneringen die mij helpen in de toekomst, zullen echt wel weer bovendrijven.

Op naar de tweede helft!