Help jezelf en anderen vooruit met peerScholar

universiteitDe studiereis naar Canada stond in het teken van peer learning, leren van en met elkaar.
Nieuwsgierig hebben we uitgekeken naar de ontmoeting met professor Steve Joordens op de  University of Toronto. Samen met zijn team werkt hij aan de 3e versie van de digitale leeromgeving: peerScholar die binnenkort beschikbaar komt. Met deze tool kunnen studenten op een effectieve manier van  elkaar leren, ook al verschillen zij in vaardigheid.

Het is een genoegen om kennis te maken met Steve Joordens en zijn team. Als goede vrienden worden we ontvangen. Eenmaal bezig voelen we ons helemaal op ons gemak in deze academische omgeving. Wanneer Steve het woord neemt, wordt duidelijk dat we met een bevlogen professor te maken hebben die zijn inzichten in peer learning en peerScholar scherp en razendsnel over het voetlicht brengt. Gelukkig is er ook tijd voor ontspanning. Tijdens de pauze kunnen we genieten van muziek en beelden van zijn eigen rockband.

peerScholarLeren van elkaar met peerScholar

In de huidige wereld is kennis online beschikbaar is. Waarom zou je dan nog de lessen volgen van de leerkracht waarin kennis wordt overgedragen? En dan te bedenken dat alle kinderen in de klas kennis hebben die je kunt delen, en door interactie kunt verrijken? Dan kun je toch beter samen leren en elkaar vooruit helpen? Volgens Steve Joordens is het niet de kennis, maar zijn het vaardigheden die de toekomst van leerlingen gaan bepalen. We leven in een tijdperk waarin technologie zich razendsnel ontwikkelt. Laten we daarvan gebruik maken in ons onderwijs. En, digitale tools hebben iets magisch, dat de aandacht van kinderen trekt. Zo heeft Steve Joordens met zijn team een digitale leeromgeving ontwikkeld waarmee studenten opdrachten kunnen maken, elkaars werk kunnen zien en behulp van feedback van anderen hun eigen werk kunnen verbeteren. In een peerScholar sessie waarbij we het programma hebben doorlopen, hebben we kunnen merken hoe (in)spannend en motiverend dit was. Daarnaast doet peerScholar een beroep op kritisch denken en communiceren. Je bekijkt je eigen werk wel 3 keer voordat je het online zet. Je leest het werk van anderen aandachtig door, met de opdracht en succescriteria in je achterhoofd. Je formuleert bedachtzaam je feedback aan de ander (denkt na: met welke opmerking help ik de ander echt vooruit?) en je beoordeelt kritisch je eigen werk en de feedback. Vervolgens reflecteer je op je eigen werk en ga je je werk verbeteren. Op deze manier leer je intensief samen met anderen, word je eigenaar van je eigen leerproces en help je jezelf en anderen vooruit. En stel je voor dat de hele klas zo met elkaar samenwerkt, dan kun je je als leerkracht terugtrekken en het proces van een afstand bekijken. Dan verandert je rol van instructeur naar begeleider en hoef je geen 30 schriften meer na te kijken. Dat zou mooi zijn. Maar werkt het ook in een klas met verschillen?

Verschillen mogen er zijn!

Volgens Steve Joordens zijn er genoeg redenen om peerScholar in te zetten in een klas met verschillen:

Het doet er niet toe hoe goed je bent. Het gaat om de ontwikkeling die je doormaakt, en de bijdrage die je daaraan levert. Dat is een positieve, op ontwikkeling gerichte insteek waarmee je elk kind de kans geeft om te groeien. Belangrijke vaardigheden bij peer learning is: het reflecteren en het geven en ontvangen van feedback. Dit zijn vaardigheden waarin iedereen zich in kan ontwikkelen, een leven lang. En weet je niet hoe je goede feedback kan geven, dan kijk je toch hoe anderen het doen? De transparante manier van werken binnen peer learning, maakt het mogelijk dat je op elk moment de kunst kunt afkijken. En, als je het werk van de leerlingen anonymiseert, dan heb je niet in de gaten van wie het werk is, zodat je zonder vooroordeel het werk van de ander leest en becommentarieert.

Peer learning komt het beste tot zijn recht in een veilige omgeving, waarin kinderen zichzelf kunnen zijn en aandacht is voor elkaar. We zullen zien hoe we dit ervaren op de Canadese scholen.

 

 

 

Schoolvoorbeeld uit Canada

Canada Toronto

Ik ben inmiddels geland in Toronto. We boffen, het is prachtig zonnig weer. Op zondag maken we een rondwandeling door de stad. De komst van Santa Claus brengt veel leven in de stad. Families met kleine kinderen verzamelen zich voor de grote intocht. We kijken onze ogen uit.  Wat een verscheidenheid aan mensen. Denkend aan het doel van onze studiereis roept bij mij de vraag op: hoe zou het onderwijs met deze smeltkroes aan culturen omgaan? Een dag later maken we kennis met oud directeur Cheryl Paige van de Joyce Public School in Toronto. Haar verhaal raakt ons.

Cheryl Paige vertelt honderduit over haar school, haar levenswerk. 10 Jaar lang heeft zij gebouwd aan ‘schoolcapacity’ om kinderen van arme gezinnen en verschillende verschillende culturen  klaar te maken voor het  leven in de 21ste eeuw. De opbrengsten op gebied van lezen en rekenen zijn spectaculair omhoog gebracht. De kinderen hebben vaardigheden ontwikkeld voor hun leven. Ik vraag me af, hoe is dat gelukt?

Ik haal de hoofdpunten uit haar verhaal:

Een verrassende start

Waar begin je mee  als de opbrengsten van je school te wensen over laten en je merkt dat je de kinderen uit multiproblem gezinnen  niet kan bieden wat ze nodig hebben? Cheryl koos voor het geven van muziekonderwijs voor de kinderen en hun ouders. Op dit gebied konden kinderen en ouders een nieuwe start maken met leren. Ze haalde keyboards in haar school en binnen de kortste keren waren kinderen en ouders met veel plezier aan het spelen.

Aanhoudende focus op een beperkt aantal veranderonderwerpen

10 Jaar lang heeft de school naast muziek, de aandacht gericht op goed lees/taal- en rekenonderwijs. Per bouw werd gezocht naar een passende aanpak, om aan te sluiten bij de verschillende niveaus en leerstijlen van de kinderen. Dit resulteerde uiteindelijk tot blijvend hoge resultaten.

Geloof in de kracht van kinderen en personeel

Cheryl laat trots zien hoe zij de leerlingen verder in ontwikkeling bracht dankzij de inspanning van de kinderen, ouders en haar team. Ze gelooft in de kracht van elk kind en elke collega, ook al is iedereen verschillend.

Werken aan een professionele gemeenschap

De leerkrachten werden uitgedaagd om zich te verdiepen in onderwerpen, samen lessen te ontwerpen,  nieuwe lesideeen uit te voeren en daar samen op te reflecteren.  Zo werken zij aan een professionele gemeenschap.

Canada werkstuk

Werken aan verbinding tussen kinderen onderling

Cherryl pakt een grote map op haar schoot met kleurrijke bladeren. De map is het resultaat van een bijzonder project om kinderen elkaar beter te leren kennen en een gevoel van verbondenheid te creeeren.  Elk kind heeft een eigen bladzijde gemaakt over zijn/haar achtergrond en beschreven wat hij/zij gemeen heeft met de andere kinderen. Zo schrijft de leerling die bovenstaand blad heeft gemaakt: Wie all have feelings. We bladeren door de map. Wat het mooi kunstwerk. Het ontroert ons.

Je kunt het niet alleen

Zonder de hulp van haar omgeving was de school niet zover gekomen. Cheryl heeft al die jaren samengewerkt met ouders, universiteiten en bedrijven. De ouders als krachtige partners voor het leren en ontwikkelen van kinderen, de universiteiten voor de verdieping van de didactiek en bedrijven om met moderne middelen en technologie te kunnen werken.

Aan het enthousiasme van de directeur is te merken hoe zij in dit project heeft gestaan: met passie, overtuiging en volharding. Het is zeker ook haar verdienste dat de kinderen op deze school het zover hebben gebracht.

Tot slot

Het prachtige verhaal van deze directeur spreekt tot de verbeelding.  Het is ook een gekleurd verhaal, we zien de school door de bril van de directeur. Hoe zou het bestuur deze school schetsen? Hoe zouden kinderen en ouders deze school hebben ervaren? Een andere vraag die bij mij naar boven komt is: hoe bereiden andere scholen in Canada hun kinderen voor op hun toekomst? Is er een gemeenschappelijke onderlegger voor innovatief onderwijs in Canada? Dat ga ik onderzoeken de komende dagen.

 

 

Innovatief onderwijs in Canada

Toronto

4 Jaar geleden volgde ik de opleiding ‘Collective Capacity Building’ van Joanne Quinn en werd ik geïnspireerd door het onderwijs in Canada.

De beelden van innovatieve scholen staan nog helder op mijn netvlies: leerkrachten demonstreren elkaar een goede les, bekijken samen het werk en de ontwikkeling van leerlingen aan de hand van rubrics en cijfermuren. De directeur denkt als onderwijskundig leider mee over het primaire proces. Kinderen die na een doelgerichte instructie op een natuurlijke manier met elkaar overleggen. In de klas hangt een positieve en ontspannen sfeer. De muren zijn rijk versierd met informatie die het leerproces van de kinderen ondersteunt. Op alle lagen wordt van en met elkaar geleerd. Wat zou het fantastisch zijn om dit onderwijs een keer in het echt te zien.

Mijn wens om naar Canada te gaan werd daarna gevoed door ontmoetingen met Bob Hoffman, Manon van Herwijnen en professor Steve Joordens van de Universiteit van Toronto rondom peerScholar. Binnen deze krachtige digitale interactieve leeromgeving leren studenten reflecteren op hun werk(proces) en helpen zij elkaar vooruit door het geven en ontvangen van feedback. Heel gaaf om te zien wat daarin mogelijk is.

Binnenkort komt mijn langgekoesterde wens in vervulling. Ik ga op studiereis naar Canada (Toronto) met ICT&E en ben razend benieuwd naar de Quality of Learning en wat we hiervan kunnen leren voor het onderwijs in Nederland. Onderwerpen van deze reis zijn: passend onderwijs, reflectievaardigheden en peer learning. We bezoeken scholen, de Universiteit van Toronto en de conferentie Quest. We gaan in gesprek met diverse professionals uit de praktijk tot en met professoren zoals Steve Joordens en als we geluk hebben: Michael Fullan, wereldwijd bekend om zijn kijk op onderwijsvernieuwing.

In deze blogpost maak ik jullie alvast deelgenoot van mijn reis. Ben je ook benieuwd naar het onderwijs in Canada en wat we hiervan kunnen leren in Nederland? Blijf deze blog dan volgen, want er komt nog meer.

 

Onderwijs in Canada

Canada is een groot, welvarend land met een sterke onderwijstraditie en talrijke broedplaatsen voor innovatief onderwijs. Het onderwijs is net als in Nederland verdeeld in 3 lagen: basisonderwijs, middelbaar onderwijs en hoger onderwijs. In Canada gaan de meeste kinderen vanaf hun 4e of 5e jaar naar de primary school. Daar blijven ze tot hun 12e.  Daarna gaan ze naar de secundary school. De primary school en secundary school tellen 12 grades.  Vanaf 6 of 7 jaar komen ze in de grade 1, daarvoor zitten ze in ‘Kindergarten’.  De brugklas van de secundary school is grade 7. De onderbouw wordt junior highschool genoemd; de bovenbouw senior highschool. Het merendeel van de kinderen bezoekt de openbare (public) scholen en een klein deel privéscholen. Kinderen dragen een schooluniform. De structuur en het curriculum is in heel Canada hetzelfde. Maar  omdat elke provincies een eigen Ministerie van Onderwijs heeft, kan het onderwijs per provincie verschillen.  De scholen zijn onderverdeeld in districten met een eigen bestuur: District School Board en eigen beleid.  Er zijn bijna geen scholen voor speciaal onderwijs. Kinderen met leer- en/of gedragsproblemen worden in het reguliere onderwijs opgevangen (‘Equity en Inclusion’). Tijdens de studiereis zullen we ons beperken tot een bezoek aan basisscholen en middelbare scholen in de provincie Ontario.

autobus

Impressie van de studiereis

We vliegen met alle reisgenoten samen naar de grootste stad van Canada: Toronto. In deze omgeving zullen we volgens de organisatoren Bob Hofman (ICT&E, Dieren) en Gert ten Hove (CSG het Noordik, Almelo) van de reis het beste uit het onderwijs in Canada en Nederland bij elkaar brengen rondom de drie hoofdthema’s ‘Equity & Inclusion, Reflectievaardigheden en Peer Learning’.

Denkend over deze thema’s doemen onderstaande vragen bij mij op:

  • Wat kunnen we leren van het beleid van ‘Equity & Inclusion’ voor het passend onderwijs in Nederland? Wat zal er gebeuren als we daadwerkelijk gaan denken in kansen en mogelijkheden in plaats van risico’s en tekorten? Hoe lukt het in Canada om in een klas en op een school met zoveel verschillen om te gaan?
  • Hoe kunnen we kinderen laten reflecteren en eigenaar laten worden van hun eigen leerproces, zodat zij het leren meer in eigen hand gaan nemen?
  • Welke krachtige praktijkvoorbeelden zijn er om kinderen te leren samenwerken, creatief, probleemoplossend en kritisch te denken en handelen?
  • Wat is het werkende principe van peerScholar en hoe is dit uitgewerkt in de nieuwste versie van deze interactieve digitale leeromgeving?
  • Wat maakt scholen succesvol? Welke kenmerken van leiderschap zijn essentieel om scholen in een continu proces van verandering te brengen en te houden?

Deze vragen die zowel op het niveau van visie en strategie als het concrete primaire proces liggen, zullen mijn bezoek kleuren.

Wat gaan we doen?

  1. Bezoek aan het Halton District: een groep van 10 scholen met een sterk onderwijskundige visie rondom BYOD en passend onderwijs.
  2. Bezoek aan de Universiteit van Toronto, het Advanced Learning Technologie Lab, waar we in gesprek gaan met Steve Joordens en andere experts over peer learning en peer assessment en ervaringen opdoen met de nieuwste versie van peerScholar.
  3. Deelname aan de druk bezochte Quest Conferentie in het district York, thuishaven van Michael Fullan. Hier zullen we opgaan in een immens gebeuren en geïnspireerd raken door diverse onderwijsvernieuwers.

En verder laat ik me verrassen.  Ik houd jullie op de hoogte.