Omgaan met tegenslag

De vakantie leek zo mooi te worden. Met onze gedroomde beelden gingen we met ons gezin op reis. Even later…viel TOM TOM uit, op de camping bleek de gereserveerde plek vergeven aan een ander, de wilde rivier waar we op wilden raften bleek echter een klein stroompje, de wind bleef liggen waardoor we niet meer konden surfen op het meer, de rits van de tent ging kapot waardoor de regen onze tent inliep, met de gehuurde mountainbikes lukte het helaas niet om de bergen op te fietsen waar ze zo naar uitgekeken hadden. Kortom, tegenslagen. En is de vakantie hierdoor minder leuk geworden, zeker niet!

Juist door het ontmoeten van tegenslagen, hebben we elkaar leren kennen in de manier waarop ieder op zijn/haar eigen manier en wij samen hiermee omgingen. Emoties en reddingsplannen, soms met een verrassend effect. Want als je niet kan raften, dan kun je misschien wel fietsen door de rivier, dachten wij. We hebben het uitgeprobeerd, het was hilarisch! Na 100 meter zijn we afgestapt en gaan zwemmen. We hebben veel plezier gehad.

Als je dit alles beseft, dan word je vakantie ondanks tegenspoed een rijke ervaring. Dan heb je niet alleen een verhaal als je thuiskomt omdat je de tegenslagen hebt kunnen overwinnen, maar dan voel je je ook sterker en ben je competenter geworden.

Veerkracht

Tegenslagen horen bij het leven

Tegenslagen, wie kent ze niet? Ze horen bij het leven en zijn van alle tijden. Je vriend waarmee je had afgesproken komt niet opdagen, je moeder moet een tijdje naar het buitenland voor werk, je haalt slechte cijfers of je konijn gaat dood. Of ingrijpender: je ouders gaan scheiden, je vader wordt ernstig ziek of je gaat verhuizen naar een nieuwe stad waar je niemand kent. En als volwassene kom je ze ook tegen. In de wereld van de 21e eeuw staan kinderen bloot aan een wereld vol mogelijkheden en verleidingen. Veel kinderen raken er aan gewend dat ze met hun gespaarde zakgeld binnen de kortste keren een smartphone kunnen kopen, dat ze de mooiste films kunnen kijken en games kunnen spelen via internet en dat ze via sociale media aandacht krijgen van zoveel mensen. Het maakt ze kwetsbaar en handelingsverlegen als het even niet mee zit.

Hoe leer je omgaan met tegenslagen?

Ik ben ervan overtuigd dat iedere leerkracht of ouder op zijn/haar manier leert om kinderen weerbaar te maken, maar hoe kritisch ben je op de kwaliteit van de begeleiding hierin? En sta je daarin als team en/of ouderpaar op één lijn? Sommige deskundigen vinden dat kinderen teveel verwend worden en dat ouders te weinig grenzen stellen. Daar kan ik mij wel in vinden. Kinderen moeten inzien en ervaren dat het leven niet altijd mee zit en dat er grenzen en beperkingen zijn. De bomen groeien niet altijd tot de hemel! Het is belangrijk dat kinderen leren doorzetten en moeite doen (veelvuldig oefenen, vallen en opstaan) om hun doelen te bereiken. Pas dan is een prestatie veel waard en ben je geneigd een volgende keer weer moeite te doen om iets te bereiken.

Een programma helpt

Scholen moeten zorgen voor een sociaal veilige omgeving. Hoe zij dit doen, mogen zij zelf bepalen. Wil je leerlingen op een eenduidige en structurele manier sociaal-emotionele vaardigheden leren, dan ligt het gebruik van een programma of methode voor de hand. Afgelopen tijd heb ik intensief kennis gemaakt met Zippy’s Vrienden, een programma voor kinderen van 5 tot 10 jaar om te leren omgaan met stress en moeilijke situaties: coping. Kinderen leren in dit programma aan de hand van een verhaal over 3 vrienden en huisdier Zippy (een wandelende tak) copingstrategieën. Ze leren stilstaan bij moeilijke situaties, (h)erkennen en delen de emoties die erbij horen en leren een goede oplossing te vinden. De oplossing kan en mag voor ieder kind wat anders zijn. Als het maar voldoet aan twee simpele regels: 1. Hierdoor voel ik me beter en 2. Hiermee doe ik mezelf of anderen geen pijn.

Zippy’s Vrienden is praktisch en concreet. Het wordt inmiddels wereldwijd gebruikt en erkend. Voor oudere kinderen zijn vervolgprogramma’s ontwikkeld: Apple’s Vrienden en voor groep 7 en 8 is een Canadees programma beschikbaar dat in het Nederlands zal worden vertaald. Wil je meer weten over Zippy’s Vrienden, dan kun je informatie vinden via de website informatie of mij benaderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

De toren van Tarragona als idee voor groepsvorming

Terug van vakantie sla ik de krant van maandag 17 augustus 2015 open.  Mijn oog valt op de ‘naast het nieuws-foto’ in Trouw. Een bomvolle, kleurrijke straat met vlaggetjes in Tarragona waar uit de mensenmassa een toren ontspringt.  Bovenaan de top twee kinderen met een helm op. Een Catalaanse traditie, niet zonder gevaren. Wie laat zijn kind zonder veiligheidslijnen naar de top van een zeven verdiepingen tellende menselijke toren klimmen? Een interessante vraag om bij stil te staan. Tegelijkertijd roept de situatie bij mij nog meer vragen en dilemma’s op. Ik denk daarbij aan een starter voor een groepsgesprek of oefening met kinderen in het kader van groepsvorming in de eerste weken van het schooljaar.

Toren van Tarragona

 

Bouwers met moed

Het bouwen van een grote menselijke toren is geen sinecure. Wat heb je daarvoor nodig? Hierover kun je het gesprek aangaan met de groep en de volgende informatie inbrengen.

  • Moed: het belangrijkste element voor de bouwers en dan speciaal voor de jonge kinderen die bovenin de toren staan.
  • Kracht: een bouwer aan de basis is meestal een sterk en stevig persoon.
  • Evenwicht: om bovenin de toren te staan heb je een groot gevoel voor evenwicht nodig en moet je kunnen vertrouwen in de mensen beneden.
  • Beredenering: het betreden van een toren vereist planning en beredenering. Elke fout kan leiden tot het in elkaar storten van de toren. De missie van het bouwen van de toren is dan ook pas geslaagd als de toren zonder ongelukken is opgebouwd en afgebroken.

Vervolgens kun je doorvragen op de beleving van de kinderen zelf. Zouden zij zelf durven om in de hoogste top te klimmen? Wat houdt ze tegen om dit te doen? Hoe denken zij over veiligheid? En stel dat ze zich verplaatsen in een Catalaans jongen/meisje opgegroeid met deze traditie, zouden ze hier dan anders over denken? Welke rol speelt groepsdruk hierin? En als de kinderen niet in zo’n enorm hoge toren durven te klimmen, wat zouden ze dan wel kunnen en durven? Je kunt ook stilstaan bij de samenwerking. Wat is ervoor nodig om goed samen te werken bij het bouwen van een toren? En vergelijk dit eens met de groep waarin je nu zit. Hoe maken we van onze groep een goed samenwerkend team?

 

Kinderen leren zichzelf en anderen beter kennen

Om de kinderen elkaar beter te leren kennen, kunt je ze laten vertellen over de ‘kunsten’ die zij hebben beoefend of uitdagingen die zij zijn aangegaan in de vakantie. Dat kan zijn: fietsen op een eenwieler, het volbrengen van een zware fietstocht  of canyoning. Laat bijvoorbeeld ieder kind een activiteit kiezen dat hij goed kan/durft en laten bedenken wat hij hiervoor moet doen om dit goed te kunnen. Vervolgens tekenen en/of beschrijven en via een coöperatieve werkvorm met elkaar uitwisselen. Zo leren de kinderen hun eigen kracht kennen en die van anderen.

 

Tips voor het bouwen van torens

De toren van Tarragona is een prachtige aanleiding om door middel van acrobatische oefeningen te ervaren waar je eigen kracht en die van anderen liggen en hoe je goed kunt samenwerken.

Op de leskaarten acrobatiek van een juf Moniek staan diverse formaties, waar je naar toe kunt werken, afhankelijk van de leeftijd en vaardigheid van de leerlingen.

Een specifieke les over menselijke torens in het kader van groepsvorming vind je in Grip op de Groep.

En als je daarnaast nog met ander materiaal torens wil laten bouwen, dan vind je op de website Encyclopedoe veel links naar proefjes en oefeningen.

Ga je met de toren van Tarragona in jouw groep aan de slag? Dan zul je merken dat je op het thema torens eindeloos door kunt fantaseren en met inbreng van de kinderen je lessen verder kunt ontwerpen.

Veel plezier!