Thuis in de huiskamer, in de kroeg of op school. We kijken met z’n allen en daar horen gepaste rituelen bij zoals verkleed gaan in oranje. Ik heb het over het WK voetbal dat ons collectief bezig houdt deze weken. Voor diegenen die dit alles willen ontvluchten is er natuurlijk ook nog het Oerol festival op Terschelling. Lekker samen op een eiland genieten van de kunst. Dagblad Trouw kwam vorige week met een artikel op de voorpagina met als kop: “We kunnen onbekommerd ‘we’ zijn.” Dat maakte mij nieuwsgierig. Met dat WK voetbal voelen we ons ineens verbonden en hebben we een gemeenschappelijke ervaring. Die 5-1 tegen Spanje, zullen we nooit meer vergeten. Het is verankerd in ons collectieve geheugen. Zo’n gevoel van verbondenheid hebben we zelden in deze tijd van individualisering. Iedereen is uniek, wil anders zijn en heeft zijn eigen ontwikkelbehoeften. En ondertussen heeft iedereen het nodig om in verbinding te staan met anderen, gekend en erkend te worden. Hoe zorgen we daarvoor in deze tijd in het onderwijs? Zonder dat we ons continu laten meeslepen door grootse evenementen zoals WK voetbal en Oerol? (meer…)